Al vroeg ben ik begonnen met zwemmen. Dat heb ik redelijk fanatiek gedaan tot mijn 18^de. Naast het zwemmen deed ik ook wat aan lopen. In de zomer gingen we altijd op fietsvakantie, daar oefenden we dan een paar keer voor, maar verder dan naar school heen en weer fietsen, fietste ik eigenlijk niet. Vanaf mijn 18^de is het allemaal wat belabberd gegaan met mijn sportieve activiteiten. Studeren, veel verhuizen en een aangeboren luiheid hebben tot 2000 voorkomen dat ik nog heel structureel het sporten oppakte, hoewel ik wel een opleving gehad heb aan het eind van mijn studie Bewegingswetenschappen, toen ik stage liep bij TNO in Waalwijk en daar ook woonde.

In 1999 ben ik verhuisd en wilde ik graag weer wat gaan sporten, dus ben ik in 2000 lid geworden bij de lokale triathlon club. Zo had ik een stok achter de deur om te gaan trainen en dat zou ook een mooie manier zijn om wat mensen te leren kennen. Het duurde niet lang voor ik besmet was met het triathlon-virus, het aantal trainingen breidde uit, het aantal wedstrijden werd steeds meer en vooral de lengte van de wedstrijden nam toe. In het begin moest ik er echt niet aan denken een hele triathlon te doen, kon me niet voorstellen dat ik dat zou kunnen, nu vind ik dat helemaal super.

In 2004 heb ik in Eupen mijn eerste halve gedaan om eens te kijken of dat wat zou zijn, ik was superzenuwachtig, maar vond het wel heel gaaf. Toen in 2005 een stapje verder en in Stein gestart, ook daar was ik heel zenuwachtig, want het was wel een klere eind, maar ook een hele gave wedstrijd gehad. En tja, waarom dan niet in hetzelfde jaar in Almere starten? Daar werd ik gelijk 4^de overall en 3^de op het NK in een tijd van 10.14, dat had ik nooit verwacht. In 2006 heb ik daarom besloten om te proberen me te kwalificeren voor Hawaii. Onder begeleiding van Rob Veer heb ik toegewerkt naar IM Zürich en daar wist ik mijn age-group te winnen waardoor ik automatisch een slot van Hawaii toegewezen kreeg. Daar ben ik dus van start gegaan en in de jaren erna zijn IM Klagenfürt (Oostenrijk, 2008), IM Penticton (Canada, 2009), IM Lanzarote (2010) en als klapper de Norseman (2010) nog aan het rijtje toegevoegd. Hoewel ik ze allemaal anders beleefd heb zijn het stuk voor stuk hele mooie wedstrijden geweest en heb ik altijd na de finish het gevoel dat ik de hele wereld aankan, want ja als je 3,8 km kunt zwemmen, gevolgd door 180 km fietsen en nog eens een marathon lopen, wat kan je dan niet?

In 2011-2012 heb ik een deel van mijn energie gestoken in de TTN3 en in 2014-2015 de TTN4 trainerscursus van de NTB. Ik wil heel graag anderen supporten en motiveren bij het uitoefenen van de triathlonsport. Hopelijk weet ik zo meer mensen enthousiast te maken voor deze mooie sport.